Op 10 februari 2018 was ze er: ons prachtige, grappige, lieve meisje. Ondertussen alweer ruim acht maanden geleden. Acht maanden mama zijn, lief en leed delen met een klein friemeltje dat stiekem alweer erg groot is. Ongelofelijk, hoe veel ze leert en ontdekt elke dag. Heerlijk om mee te maken. Het sieraden maken schoot er tot nu toe bij in. Ik vind dat best wel eens moeilijk, dat er naast de zorg voor haar en mij maar zo zelden een beetje tijd vrij is. En nog minder dan tijd, heb ik aandacht over. De paar sieraden die ik maakte zijn net niet helemaal goed afgewerkt, te lang, scheef, onhandig. Ik baal ervan en realiseer me dat ik het maken een tijdje moet laten. Tegelijk geniet ik zo van Anwen, en met haar van de wereld. We wandelen veel, buiten zijn vinden we allebei fijn. De avonden zijn verdwenen omdat we vroeg naar bed gaan, maar de ochtenden zijn heerlijk. Ik ben een echt ochtendmens, altijd al geweest. En alle andere dingen komen wel weer....
