Winter is de donkere tijd. En gek genoeg daarom ook de tijd van licht en lichtjes. Want je ziet die pas goed als het donker is, en we hebben ook extra behoefte aan licht in de winter. Dus vandaag deel ik wat decemberlicht en lichtjes met jullie. De meeste foto’s nam ik voor de online cirkel van licht en reflectie van Susan Loughrin. Met wat mooie prompts keken we samen terug op dit jaar en deelden we ons licht met elkaar.
Ik hou van de herfst. En deze herfst in het bijzonder. Ik kan me niet herinneren eerder zo genoten te hebben van alle prachtige warme kleuren, de blaadjes die soms bijna als glas in lood oplichtten met de lage zon erachter. De laatste 17 jaar was ik ook steevast ziek een groot deel van de herfst en zag ik er veel minder van. Dit jaar gaat het qua gezondheid veel beter en gaan mijn dochter en ik er dagelijks op uit. Zij geniet er net zo van als ik en dat is dubbel genieten. Ik laat haar graag wat moois zien en zoek steeds iets nieuws waar ze met zo’n heerlijke verwonderde glimlach naar kijkt. Het vroege ochtendlicht is soms helemaal magisch.
Zo af en toe kom ik iets tegen dat me bijzonder inspireert. Het leek me leuk om die dingen eens te delen. Abstract: the art of design is een documentaire die te kijken is op Netflix. Je ziet elke aflevering een andere ontwerper met weer een ander vakgebied. Het is fascinerend om zo eens de gedachtenkronkels en creatieve processen kunnen volgen van een aantal succesvolle designers. En wat me opviel: allemaal beginnen ze met een heel goed idee van de functie en van de behoeftes die hun ontwerp op moet lossen. Dat staat centraal. Dat brengen ze samen op een manier die werkt en die comfortabel en mooi is. Dat is naar mijn idee ook wat goed design is: het bieden van functionele oplossingen in een mooi pakketje. En hoewel ik niet zo innovatief ben als deze ontwerpers staat dit in mijn opdrachten ook centraal. Verder komen er een hoop stukjes wijsheid voorbij. Zoals dat ontwerpen altijd gebeurt in een speelse modus (state of play), dat inspiratie is voor enkelen en dat de meeste mensen …
Het blijft iets raars en ongrijpbaars, mode. Het beïnvloedt iedereen, of je de mode nu volgt of niet en de snelle veranderingen lijken soms wel opgelegd om maar zo veel mogelijk te kunnen verkopen. Maar wie bepaalt er nu eigenlijk wat er mode is? Pantone (een bedrijf dat zich specialiseert in kleur) laat tegen het eind van het jaar weten welke kleuren zij verwachten belangrijk te zijn. In hoeverre dit een self fulfilling prophecy is is wat vaag: het is mogelijk om hun voorspelling met extra ondersteunende kleurpaletten op voorhand aan te kopen voor een stevig bedrag. Als maar genoeg grote bedrijven dat doen en deze kleuren gaan gebruiken in hun collecties krijgt Pantone natuurlijk vanzelf gelijk. Maar Pantone zijn niet de enigen, er zijn meer mensen en bedrijven die een goede kijk hebben op trends en die vooruit signaleren wat zij verwachten. Veel ontwerpers, zeker kleinere ontwerpers zoals ik, houden die mensen in de gaten en gebruiken vervolgens de voorspellingen als inspiratie voor nieuwe collecties. Ook de grote designers in de mode komen …
Inspiratie moet je voeren. Of met een spoor van lekkere hapjes naar je toe lokken. Want het is een hongerig monster. Of een kieskeurige diva, die van elk gerecht een hapje wil nemen en dan besluit dat hij toch liever iets anders heeft. En tegelijk een ninja, die toeslaat op het moment dat je hem het minste verwacht -onder de douche, wanneer het eten nét klaar is, vlak voor je in slaap valt. Dat zijn de momenten dat de beste ideeën voorbij komen. Herkenbaar? Maar waar komt die inspiratie vandaan? Ik interview met enige regelmaat wire wrappers uit Nederland, en deze vraag stel ik altijd. Het is een lastige en als ik naar mijn eigen antwoord kijk, dekt dit de lading helemaal niet. De waarheid is dat ik niet precies weet wat me inspireert, ik vind het een raadselachtig iets, inspiratie. Het is een gevoel van openheid, enthousiasme, groei en balans dat ergens opborrelt en vervolgens niet te stoppen is. Hoe stiller ik ben vanbinnen, hoe beter ik de kleine en grote ideetjes kan horen. …
Zou dat niet heerlijk zijn? Gewoon één dagje waarop je alvast zonder jas van het zonnetje kan genieten, waarop de vogeltjes vrolijk fluiten en overal lentebloemen uit de grond schieten. Misschien heb je zo’n dag deze week zelfs al gehad, maar ik lag helaas met een griepje op bed tijdens de mooie dagen deze week. Ik heb echt al zo’n zin in de lente! Het nieuwe sieradenthema wordt ‘Bloemen’. Het is fijn om sieraden rond een bepaald thema te maken, het daagt me uit meerdere mogelijkheden te vinden en de sieraden zijn mooi te combineren. Deze oorbellen staan nog niet in de shop, maar binnenkort zet ik ze erin. Ik ben momenteel ook hard bezig de winkel te vertalen naar het Engels, om zo ook internationale klanten te kunnen helpen. Zodra ik daar wat verder mee ben komen er weer leuke nieuwe dingen! Of heel misschien kan ik mezelf niet inhouden en komen ze wat sneller ;) En omdat het kan: wat lentebloemen van vorig jaar. Ik kan ze al bijna ruiken zo!
Soms mag je best iets afkijken. Even spieken of gewoon openlijk bewonderen. Want het is fijn om niet altijd het wiel zelf uit te hoeven vinden. Het geeft moed om te weten dat datgene wat ik heel graag zou willen echt kan. Want iemand anders heeft het al gedaan. En dan eens goed kijken hóe die ander dat nu doet en wat ik daarvan zou kunnen toepassen op mijn eigen leven. Dit jaar ben ik heel bewust eens gaan kijken naar wie me inspireren bij het verder vormgeven van Laurelinde Sieraden. Het is een van de vele opdrachten van de Starting Out cursus, een initiatief van Studio 54 van de Yorkshire Artspace om beginnende kunstenaars te ondersteunen in het opzetten van hun onderneming. Absoluut een buitenkansje om aan deel te nemen! 1. Nicole Hanna Een Amerikaanse sieraden designer en maker die -net als ik – werkt met wire. Nicole Hanna heeft van het weven met wire een kunstvorm gemaakt, haar sieraden zijn prachtig en tot in detail afgewerkt. Haar blogs zijn erg fijn om te …
Laurelinde Sieraden 