De triquetra is een oud symbool, een driehoekige knoop die bestaat uit een enkele, doorgaande lijn. Het is de eenvoudigste van alle keltische knopen en heeft juist door zijn eenvoud iets mystieks. Door zijn driehoekige vorm (de naam triquetra beteken letterlijk ‘driehoekig’ in het Latijn) staat deze vorm symbool voor drievoud, en met de doorgaande lijn voor oneindigheid.

Waar de Kelten de vorm voor gebruikten (en of deze een betekenis had) blijft onduidelijk, wel had het getal drie voor Kelten een speciale betekenis. Vele godinnen hadden drie verschijningen, zoals de Morrigan. Maar ook moet de held in een verhaal drie taken volbrengen of drie uitdagingen het hoofd bieden. En werd de wereld vaak verdeeld in drie gebieden: water, land en lucht. Wat mij fascineert is dat de triquetra, door de lijnen die elkaar snijden, ook een heel duidelijk midden heeft, waar alles samenkomt. De drie aspecten zijn onderdeel van één geheel.

Binnen het christendom is dit lange tijd een vaak gebruikt symbool geweest, waarbij het de Vader, de Zoon en de Heilige Geest symboliseerde. Tegenwoordig vindt je de triquetra ook vaak terug binnen de wicca en het paganisme, als symbool voor het drievoudige aspect van de Godin: Maagd, Moeder en Oude Vrouw. Het symbool van de Godin wordt nog versterkt wanneer een cirkel, een belangrijk symbool voor vrouwelijkheid door de triquetra gevlochten wordt. Behalve vrouwelijkheid, staat de cirkel in combinatie met de triquetra vooral voor bescherming en oneindigheid en verbinding. De cirkel brengt alles samen.

Ik heb het al eerder gezegd (en ga het nog heel vaak zeggen): ik hou van Keltische kunst. Zowel de spiralen als het weef- en knoopwerk. Als je de lijnen in een keltisch knoopwerk volgt, zie je dat ze heel netjes geweven zijn, de lijn gaat net als in een echt weefwerk, eerst onderdoor en dan overlangs de andere lijnen (of andersom natuurlijk). Een knoop waar een lijn af en toe twee maal overlangs gaat klopt niet. Het vraagt vakmanschap om een knoop daadwerkelijk zo te leggen, dat het weefwerk klopt, zeker als deze knoop uit één enkele lijn of draad bestaat. En nog een beetje meer wanneer je met wire werkt.

Maar juist daarom vind ik er veel voldoening in om mijn lijnen netjes te knopen in de hangers die ik maak. En niet alleen de triquetra zelf: ook de cirkel maakt deel uit van het ontwerp, dus ook die lijn weef ik netjes door het geheel, zodat beide lijnen zowel los als samen een weefwerk vormen.

Het is mijn plan om nog wat meer triquetra sieraden aan de winkel toe te voegen. Kleine oorbellen en de grote hanger die he hierboven ziet, en mogelijk een nieuwe interpretatie van het verhaal van Sinann. Ik vind dit zo’n prachtig symbool dat ik er graag wat meer mee werk! Wat is jouw favoriete symbool?