Dit is het jaar van vuur!

En voor wie ik nog niet heb gesproken via facebook of instagram of anders: ik wens je een heel gelukkig, prachtig en bijzonder 2016!

Aan het einde van elk jaar evalueer ik het afgelopen jaar, ik neem een rust periode om toe te kunnen geven aan mijn behoefte om naar binnen te keren en te verstillen. Daaruit groeit dan als vanzelf een visie voor het komende jaar, met nieuwe plannen die precies passen bij waar ik nu ben. Nu begin ik langzaam weer dingen op te pakken en in gang te zetten. In mijn visie voor 2016 neemt vuur een centrale plaats in.

Ik ben begonnen met het leren gebruiken van een microtorch, een kleine brander die heel erg handig is bij kleine metaalprojecten. Zo kan ik nu mijn eigen nietstiften maken van koper en ijzerdraad, ik ben aan het spelen met hittepatina’s en aan het leren solderen. Met name koper en messing krijgen onder invloed van hitte prachtige kleuren en het is niet alleen erg leuk om te doen, maar ook een mooie aanvulling op de sieraden die ik al maak. Dit zijn de nieuwe technieken waar ik dit jaar mee aan de gang ga, maar ik heb ook plannen om te gaan bronsgieten, waarbij ook vuur een hele centrale rol speelt.

Ook mijn innerlijk vuur brandt helder. Ik heb jaren geworsteld met mijn ziekte, en met mijn leven dat op pauze leek te staan. De laatste jaren vallen steeds meer stukjes op hun plek en ben ik me gaan beseffen dat mijn leven niet op pauze staat: het ontvouwt zich alleen anders dan ik verwachtte. Het leren accepteren en omarmen van mijn leven zoals het is, is een van de moeilijkste dingen die ik ooit heb gedaan en nog steeds gaat het niet altijd makkelijk. Maar een paar jaar terug was het ineens alsof er vanbinnen een vuurtje werd aangestoken. Een klein vlammetje van levensvreugde dat elke keer dat ik het deelde ietsje groter werd. Hier is het sieraden maken mee begonnen voor mij, met iets doen wat gewoon leuk was, waar ik me goed bij voelde. Met genieten van de prachtige materialen en de mooie dingen die ik al snel kon maken.

Vorig jaar was ik veel bezig met plannen en heel doelgericht werken. Dat heeft me veel opgeleverd, maar ik merk dat het me ook beperkt. Dit jaar heb ik geen specifieke doelen gesteld. Ik wil gaan doen wat mijn innerlijk vuur aanwakkert. Ik wil mijn lichaam het tempo laten bepalen en niet mijn hoofd, dat altijd een beetje sneller wil. Ik vind dat best wel spannend, het voelt alsof ik in het diepe spring. En tegelijk voelt het goed. Ik ga genieten van de reis, zonder dat ik ergens aan hoef te komen. Het is hier immers al zo goed.

En zo maak ik geen goeie voornemens, maar tel ik mijn zegeningen: ik woon in een fijn huis, heb een heerlijke relatie, een liefdevolle familie, bijzondere vriendschappen. Ik kan goed voor me zelf zorgen, met daarnaast ruimte voor een leuke, uitdagende baan én ook nog om met prachtige materialen nieuwe mooie dingen te maken. 2016: here I am!