Midwinter, de donkerste tijd van het jaar. De tijd van loslaten, rust, verhalen bij het vuur. Ik neem tussen half december en half januari altijd een rusttijd. Ik slaap meer wanneer het zo donker is, ik heb behoefte aan rustig aan het jaar evalueren en plannen maken voor het volgende. En knusheid met familie rond kerst.

Vandaar dat ik er pas nu aan toe kom om over de Midwinterfair te schrijven, die begin december in het Archeon gehouden werd. Ik bezoek bijna geen beurzen, maar de Midwinterfair staat altijd bovenaan mijn lijstje. Het is wat kleiner en vooral veel knusser dan andere beurzen, de sfeer is meer ontspannen en ik kom er doorlopend vrienden en bekenden tegen. Dit jaar was het thema Vikingen, een thema dat zo dicht tegen het Keltische aanligt dat het me zeker aanspreekt. Om alvast wat in de stemming te komen maakte ik wat runenhangers en een fibula voor mijn wollen omslagdoek. Ik bekeek wat Noorse mythen en koos er uiteraard eentje over een heel bijzonder sieraad, de Brisingamen, en eentje over het smeden van verschillende schatten. Want tja, dat zijn natuurlijk de leukste verhalen ;)

eihwaz runehanger

othila runehanger

fibula, koperen sierspeld

De dag zelf was ontzettend gezellig, met verhalen rond het kampvuur, een zoektocht naar Odin, het leren van de juiste strijdkreet techniek en zelfs tijd voor een rondje langs de stands. Er waren naast de gewone bezoekers ook veel fotografen, deze foto van mij werd genomen door Raymond Harper. Ik heb uiteraard even nagevraagd of ik de foto mag plaatsen en kreeg een zeer vriendelijke reactie terug. Dank je wel Raymond! Wie nieuwsgierig is naar de fair kan op zijn website meer mooie foto’s bekijken!

En na de fair, in alle stilte en rust maakte ik nog twee sieraden in de reeks Keltische winter. De boom maakte ik precies op midwinter. Ik wilde een grimmige, donkere, verweerde boom maken waar toch op plekken het nieuwe licht al doorheen schijnt.

Vlak voor Oud en Nieuw had ik zin in sprankelende, chique oorbellen. Met een mooi, traditioneel Keltisch vlechtpatroon.